Ik was er even tussenuit voor de geboorte van ons eerste kindje, Hella. Een tijd waarin ik technè tou biou – Plato’s term voor het ambacht van het leven – heb kunnen beoefenen. Dat de zorg voor huis en gezin zo’n grote hoeveelheid gevoel, verbeelding en creativiteit zou opleveren had ik niet kunnen vermoeden. Werk vertroebelt soms het vermogen om dichtbij te zien en daarmee bedoel ik dát wat zich het dichtst bij ons bevindt. Het wonder van de geboorte heeft mij de poëzie van het dagelijks leven doen terugvinden. Mijn werk hoort daar ook bij en heeft voor mij veel zielewaarde; fijne werkplekken, veel vrijheid en een groot gevoel van gemeenschappelijkheid met collega’s en partners. Ik herpak daarom met nieuwe energie en levenslust mijn werkzaamheden waar heel veel leuke uitdagingen liggen te wachten, waaronder de samenwerking met Waag bij de oprichting van het Commons Lab en een Community of Practice rondom cryptovaluta voor circulaire pay-per-use modellen!
Tijdens het werken aan concrete oplossingen voor het financieren van circulaire innovatie (zie bio voor een kleine verzameling van werk) raakte ik er steeds meer van overtuigd dat er fundamentele zaken zijn in ons financieel systeem die een circulaire economie tegenwerken[1]. Maar wat nu als we een monetair systeem konden ontwerpen dat ecosysteem functioneren en menselijk welzijn stimuleert? Waardoor er een hechte relatie ontstaat tussen de zorg voor de wereld waarin we leven (ecologie) en de zorg voor de kwaliteit van onze manier van leven (economie)? Waardoor geld zich niet ophoopt bij een kleine groep in de samenleving, maar distributief is? Waardoor het niet vloeit naar plaatsen waar het bijdraagt aan de uitputting van de aarde, maar regeneratief[2] is op lange termijn?
