Door Helen Toxopeus en Friedemann Polzin. Eerder gepubliceerd in dagblad Trouw.
Een ‘duurzame’ financiële sector wordt vaak op twee manieren begrepen. Duurzaam omdat hij stabiel is: geen omvallende financiële instellingen die gered moeten worden door de overheid. Duurzaam ook in de zin dat sociale en ecologische doelstellingen worden meegewogen in financieringsbeslissingen. Vaak worden deze definities los van elkaar gehanteerd. Toen tien jaar geleden de financiële crisis losbarstte ging duurzaamheid niet over het klimaat maar over of je nog wel geld kon pinnen: er werden miljarden aan belastinggeld uitgetrokken om banken staande te houden, die tegelijkertijd niet vrijkwamen voor duurzame investeringen.
